Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Αλλάζοντας το τοπίο

"Το δέντρο είναι μια αργή, σταθερή δύναμη που υψώνεται για να κερδίσει τον ουρανό"
Αντουάν ντε Σεντ Εξυπερύ
 
 

Ματωμένα χέρια, πόδια, ιδρώτας, χώμα, κούραση... και 100 νέες βελανιδιές στα πιο δύσβατα σημεία των κυνηγότοπων της Φθιώτιδας. Τρεις ημέρες που άξιζαν τον κόπο. Περίπου 30 βελανίδια την ημέρα και λίγο περισσότερα την Κυριακή, με την αμέριστη βοήθεια του συλλόγου φίλων της Βελανιδιάς η Δράση Δρυς αλλάζει το τοπίο για ένα καλύτερο αύριο στον τόπο μας. Το σύνθημά μας λέει "είμαστε ότι κάνουμε", για την καλή χρονιά λοιπόν εμείς επιλέξαμε να μαζεύουμε σκουπίδια και να φυτεύουμε βελανίδια και πράγματι αυτό που κάνουμε σήμερα μπορεί να αλλάξει όλα μας τα αύριο, ενάντια στην μιζέρια και τον αρνητισμό. Είναι η τρίτη χρονιά που "κολυμπήσαμε" στα πουρνάρια για να αναβιώσουμε τα παλιά δάση βελανιδιάς της κεντρικής Ελλάδος, όπως το ίδιο κάνουν και άλλες ομάδες σε όλη την χώρα. Σε 20 χρόνια το τοπίο θα είναι πολύ διαφορετικό για τις επόμενες γενιές. Από εμάς εξαρτάται να το αλλάξουμε.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Οι κάρτες μας για την νέα τροπή

Οι κάρτες μας για τις φετινές γιορτές που συνοδεύουν τις καλύτερες ευχές μας για όλους τους αγαπημένους. Χρόνια πολλά και καλά σε όλους και όλες για τις ημέρες των εορτών. Υγεία, αγάπη και αγωνιστικότητα.


Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Χειμερινό Ηλιοστάσιο: Η ημέρα του ανίκητου Ηλίου

Ένα κείμενο του Κωνσταντίνου Μπαϊκούση, που έφυγε τόσο νωρίς από κοντά μας, από το πρώτο φωτοτυπημένο φυλλάδιό μας, με τον τίτλο "Λυκώρεια" και εξώφυλλο τον θεό Απόλλωνα, πίσω στο 1996. Τέτοια εποχή, 20 χρόνια πριν...


Σε καιρούς χαλεπούς, σε εποχές σκοτεινές, πνευματικής συσκοτίσεως, ηθικής καταπτώσεως και ιδεολογικής συγχύσεως, η φλόγα ολίγων ενσυνειδήτων ανθρώπων είναι η ελπίδα πως θα χαραχθεί η ατραπός που θα οδηγήσει σε έναν νέο και καλύτερο κόσμο.
Προσβλέποντας σ’ αυτό τον ερχομό του νέου κόσμου, όσοι είναι γνώστες του απωτάτου ελληνικού παρελθόντος και των μυστικών του, άρα ικανοί να χαράξουν πορεία και για το μέλλον, εορτάζουν την επαναγέννηση του Ηλίου, που ζείδωρος αναγεννά την πλάση ολάκερη.
Στις 22 Δεκεμβρίου η νύκτα φθάνει στο ύπατο σημείο της και αμέσως αρχίζει να φθίνει, δίδοντας τη θέση της στο ολόχρυσο φως της ημέρας. Ο Ήλιος ξαναγεννιέται και ζειδωρεί την πλάση ολάκερη. Το (φως νικά το σκοτάδι, όπως και η κοσμική φλόγα λιώνει τον αέναο εχθρό της, τον πάγο. Ο πλανήτης εισέρχεται στον κύκλο της αναγεννητικής δραστηριότητος.
Η ακατάβλητη ζωική ορμή ξυπνά μέσα στους ναρκωμένους σπόρους των φυτών, οι χυμοί κυκλοφορούν στα δένδρα ολοένα και πιο ανεμπόδιστοι, το ζωικό βασίλειο αφυπνίζεται για να προετοιμασθεί εμπρός στον ερχομό της ανοίξεως. Η στάση, η φρίκη, η παγωνιά υποχωρούν αργά αλλά αμετακλήτως εμπρός στην προέλαση του ζειδώρου φωτός. Οι ακτίνες του Ηλίου απλώνονται και αγκαλιάζουν τον κόσμο μας κάθε ημέρα και περισσότερο.
Και όπως στην ετήσια πορεία του ο Ήλιος πεθαίνει και αναγεννάται έτσι, ακόμη και ο άνθρωπος έχει το δικό του «έτος» -ρυθμό-, πεθαίνει και αναγεννάται.
Ως ανίκητος θεωρείται ο Ήλιος, για την ένδοξη πορεία του κατά του σκότους. Για τούτο και λατρευόταν απ’ όλους τους Αρίους λαούς της αρχαιότητος και εορτάζονταν τα γενέθλιά του. Ο Ανώτατος φωτεινός Άρχων του κόσμου των Αρίων έστελνε τη δύναμή του στη Γη, χάριζε πάλι το φως του, εκδηλωμένο πραγματικώς, ψυχικώς και νοητικώς, ώστε να χαρούν οι λαοί: ο αγών συνεχίζεται απαύστως, η ζωή δεν παύει αλλά επανέρχεται δυνατότερη έχοντας προστάτη της τον πανίσχυρο Ηλιακό υιό - θεό αγαθοεργό και ηρωικό μαχητή ενάντια στο επίβουλο σκοτάδι, την αρρώστια και το θάνατο.
Στην αρχαία Ελλάδα εορταζόταν ο θεός του φωτός Απόλλων, στην αρχαία Ρώμη ο Sol invictus (ανίκητος Ήλιος), τα γενέθλια του οποίου (natalis Solis invicti) εορτάζονταν στις 24-25 Δεκεμβρίου, ημερομηνία η οποία υιοθετήθηκε απ’ το Χριστιανισμό. Σ’ αυτό φανερή ήταν η επιρροή της αρχαίας    ιρανικής παραδόσεως, μέσω του μιθραϊσμού, που ήταν η προσφιλής θρησκεία των μαχητών της αυτοκρατορίας, των Ρωμαίων λεγεωναρίων. Και εδώ έχουμε ενδιαφέρουσες επεκτάσεις, που φθάνουν μέχρις σε μία μυστική αντίληψη της νίκης και του προορισμού της αυτοκρατορίας.
Ο μονάρχης, ο οποίος ενσαρκώνει τη θέληση του Υπάτου Άρχοντος του κόσμου, καλείται μαζί με τους μαχητές του να υπερασπίσει τις ηθικές, πνευματικές και άλλες πολιτιστικές αξίες που έχουν αναπτύξει οι λαοί της αυτοκρατορίας χάρις στη ζωοποιό δύναμη του Ηλιακού υιού, εναντίον των κατωτέρων (πολιτιστικώς και ηθικώς) φυλών ή ομάδων που επιβουλεύονται την ύπαρξη της αυτοκρατορίας ως πολιτειακή και πολιτιστική σύσταση.
Βεβαίως η ίδια αντίληψη υπερασπίσεως του ιδιαιτέρου των πολιτισμού ισχύει σ’ όλα τα φύλα και τα έθνη των Αρίων. Διά τούτο και λατρεύεται ο Ανίκητος Ήλιος από τους πολεμιστές κάθε φυλής, πόλεως ή και αυτοκρατορίας, οι οποίοι υπερασπίζονται, από την καταστροφική μανία των εχθρών, το δημιουργικό έργο των μαχητών του πνεύματος, αυτού του πνεύματος που ταυτίζεται με τον Ηλιακό υιό του Κυρίου του Ενός Κόσμου.
Η αθάνατη εορτή των Γενεθλίων του Ανίκητου Ηλίου πάντοτε θα ενδυναμώνει τους μαχητές του φωτός, που ακόμη και στη σημερινή κορυφαία φάση του αντιανθρωπίνου και φθοροποιού κοσμικού κύκλου, της «Κάλι Γιούγκα»    της Ινδικής κοσμολογίας, τραγουδούν:

Η γη μας, γη των άφθαρτων αερικών κι’ ειδώλων
Πασίχαρος κι’ υπέρτατος θεός μας είν’ ο Απόλλων.


Μπαϊκούσης Κώστας

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Ρούντολφ Στάινερ: "Η φιλοσοφία της ελευθερίας"

Βασικά χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης κοσμοθεωρίας

Έξι άνθρωποι διαφορετικού τρόπου σκέψης και τοποθέτησης συναντιούνται σε κάποια ορεινή τοποθεσία και συζητούν περί της ελευθερίας του ανθρώπου λαμβάνοντας υπόψη και τα νεότερα φιλοσοφικά ρεύματα. Σε 14 συναντήσεις, με ένα κύριο θέμα κάθε φορά, και με τη μορφή διαλογικής συζήτησης, γίνεται βατό ένα δύσκολο φιλοσοφικό έργο του Ρούντολφ Στάινερ: "Η φιλοσοφία της ελευθερίας". Μελετώντας αυτούς τους διαλόγους αισθάνεσε ότι συμμετέχεις, γιατί θα βρεις και δικές σου ερωτήσεις. Γενικά, θα αισθανθείς μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, παρόλο που θα έρθεις αντιμέτωπος με το ερώτημα: Υπάρχει ελευθερία ή αναγκαιότητα σε ό,τι αποφασίζεις και πράττεις; Η φύση του "εγώ", της σκέψης και της συνειδητότητας, ο ρόλος της τέχνης, της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της θρησκείας και η ένωση του ανθρώπου με την ολότητα του σύμπαντος αποτελούν κύρια θέματα του έργου. Επίσης προβάλλεται ως αναγκαία μια βασική γνώση του πνευματικού κόσμου, προτού ο άνθρωπος να είναι σε θέση να εισέλθει σε αυτόν συνειδητά ως ελεύθερο πνευματικό ον. Γίνεται λόγος για ηθική αντίληψη και πρακτική έξω από συνήθειες, παραδόσεις κλπ, μια ηθική που πηγάζει από την αρμονία του Σύμπαντος. Γενικά η μελέτη αυτού του έργου βοηθά τον άνθρωπο να γίνει ένα ελεύθερο πνεύμα, δημιουργό ενός ανώτερου πολιτισμού.

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Ο Clement Clarke Moore και το Πνεύμα των Χριστουγέννων

Το ποίημα του ρομαντικού Clement Clarke Moore που ουσιαστικά γέννησε την σημερινή πασίγνωστη και αγαπημένη φιγούρα του Santa Claus, το 1822 στην Αμερική. Ο Clement Clarke Moore υπήρξε καθηγητής Ανατολικών σπουδών και ελληνικής λογοτεχνίας και φανατικός λάτρης των μύθων και παραδόσεων των ευρωπαϊκών λαών. Επηρεασμένος από τα φινλανδικά παραμύθια και τις αγγλοσαξωνικές και ολανδογερμανικές παραδόσεις, δημιούργησε τον συμπαθητικό γέροντα με το έλκηθρο με τα οκτώ ελάφια, να μοιράζει δώρα. 38 χρόνια αργότερα, αυτή την φιγούρα ζωγράφισε ο γερμανικής καταγωγής Αμερικανός Τόμας Ναστ, κάνοντάς την διάσημη κατά την διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου.

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Η ψευδής ιστορία της ζωής μας (Έκχαρτ Τόλε)

Ο Τόλε μιλά για την Ταυτότητα και τις Μορφές, το Είμαι και το Εγώ, τον αιώνιο και τον παροδικό εαυτό, μία απατηλή θεώρηση της ζωής μας. (Μεταφράσεις video: Κίμων Πετρόχειλος - www.youtubetranslations.gr)

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Αλλαγή νου, συνηθειών και πράξεων.


"Ερχεται ο καιρός που το ελληνικό εθνος από ανάγκη για επιβίωση θα αναζητήσει να βρει φωνές καθαρές, χωρίς παρελθόν φτιαγμένο από φάμπρικες επίπλαστων προσωπικοτήτων, και θα επισκεφθεί το παρελθόν αναζητώντας την ιστορική αλήθεια που θα τον οδηγήσει στην αλλαγή νου, συνηθειών και πράξεων. Είναι σημαντικό ο ελληνισμός να κατανοήσει πλέον εις βάθος πως το «ψευδορωμαίικο» είχε κοντά ποδάρια, καλείται να επαναδιεργαστεί την Ιστορία του. Η Αθήνα κρίνεται ακόμη και έπειτα από 181 χρόνια μικρή για να χωρέσει όλη την αλήθεια του ελληνισμού. Κι αν θελήσει να τη χωρέσει, θα πρέπει να αλλάξει."

Κ. Παπαλουκάς
(Αν. καθηγητης βιοπληροφορικής Παν. Ιωαννίνων)

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015

Χειμερινό Ηλιοστάσιο στο Μαυροβούνι


Η βασική πεζοπορική διαδρομή δεν χρειάζεται ιδιαίτερες ικανότητες. Διάρκεια πεζοπορείας 2:30 ωρες (περίπου) μέχρι το καταφύγιο, από το σημείο που θα φτάσουμε με τα οχήματα, (αναλόγως του χιονιού).

Εάν δεν έχετε μεταφορικό μέσο, ενημερώνετε για να έρθετε με τα υπάρχοντα από τις πόλεις που θα ξεκινήσουν. Θα συντονιστούμε τηλεφωνικά για την ώρα συνάντησης όλων στο Μέτσοβο.

Δηλώστε συμμετοχή με ένα email στο lykoreia@gmail.com. Επίσης για πληροφορίες και συμμετοχές: 6947492797.

Ο εξοπλισμός λόγο υψομέτρου και χιονιού, θα είναι απολειστικά χειμερινός. Φροντίστε να έχετε μαζί σας τα βασικά:
  • Χειμερινό υπνόσακο
  • Σκούφο και γάντια
  • Ορειβατικά ή άνετα παπούτσια πεζοπορίας
  • Μπουφάν και χειμερινό ρουχισμό
  • Δεύτερη αλλαξιά ρούχα και κάλτσες
  • Καπέλο για τον ήλιο
  • Αντιηλιακή κρέμα
  • Χαρτομάντηλα
  • Φαγητό
  • Νερό
  • Την καλύτερή σας διάθεση

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

Η θέση ισχύος

Το κείμενο που παραθέτουμε περιέχει τις σκέψεις που διατύπωσε γραπτώς, η φοιτήτρια Γεωργία Αναγνώστου με αφορμή τη συζήτηση που έγινε στο πλαίσιο του μαθήματος Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Φυσικών Επιστημών (ΙΦΦΕ) την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015.
Πιστεύω ότι οι σοφοί των Υπουργείων που θα εκπονήσουν τα νέα σχέδια για την συγκρότηση μιας ακόμα εκπαιδευτικής αλλαγής, πολλά έχουν να μάθουν από τους απλούς φοιτητές τους οποίους πάντοτε αγνοούν… Ιδιαίτερα για την αμφιλεγόμενη λογική της έννοιας της «αριστείας». (Μάνος Δανέζης)


Η θέση ισχύος

Πόσες φορές δεν έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να διαμαρτύρεται όταν βρεθεί στην δύσκολη θέση του «αδικημένου» σε μία διαμάχη με κάποιον πάσης φύσης ανώτερο; Πόσες φορές δεν έχουμε αισθανθεί ένα αίσθημα πνιγμού και αδυναμίας να μας υποτάσσει τη στιγμή που θέλουμε να υψώσουμε το ανάστημά μας και να αντιμετωπίσουμε τον αντίπαλο στα ίσια, προσφέροντάς του στο πιάτο τον ενεργό και ανεπεξέργαστο θυμό μας; Πόσες φορές έχουμε καταχωνιάσει δειλά και αδύναμα αυτό το τεράστιο ποσό ενέργειας από την κατάπνιξη των συναισθημάτων μας στο όνομα του φόβου, της υποταγής και της ανελευθερίας;

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2015